Psychoterapia ericksonowska uznaje nieświadomość za ważne narzędzie możliwe do spożytkowania w pracy terapeutycznej. Kluczowa jest tu orientacja w stronę pozytywnej przyszłości, tak więc celem terapii jest nie tylko introspekcja i zrozumienie przyczyn problemu, ale kreatywna zmiana. Charakterystyczne dla tego nurtu jest wykorzystanie opowieści terapeutycznych i metafor, a także zjawisk zachodzących podczas transu terapeutycznego. Psychoterapeuta opiera się na spożytkowaniu wszystkich aspektów funkcjonowania człowieka, zwłaszcza zasobów, jakie każdy na przestrzeni życia zgromadził.
Podejście systemowe zwraca uwagę na kontekst społeczny funkcjonowania człowieka, a zwłaszcza rolę rodziny, systemu wychowawczego, więzi wytworzonych w ciągu życia. Podczas terapii możliwa jest modyfikacja tej swoistej mapy zawierającej wzorzec pełnienia przez nas ról społecznych – aby podążać w kierunku większej elastyczności i realizacji własnych celów życiowych.